สวัสดีปลายเดือนสิงหาคม วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก อีกไม่นานก็เข้าฤดูใบไม้ร่วงและต่อไปก็ฤดูหนาว เฮ่ย…ยังไม่อยากคิด วันนี้ไม่มีสูตรเมนูอาหารมาฝาก แต่ว่าเอาความสุข ความภูมิใจ มาฝากกันคะ ต้องรีบเอามาฝากแปะไว้ก่อน เดี๋ยวมันจะหายไปกับหน้าหนาวที่กำลังจะมาถึง บางที คนเรา อาจจะ มองไม่เห็นว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆบางอย่างที่อยู่ไม่ไกลตัวเรา มันก็ทำให้คนเรามีความสุขได้เหมือนกัน จริงๆก็เป็นลูกชาวไร่ ชาวนา ธรรมดาๆ คนหนึ่ง แต่เรื่องปลูกผัก ทำสวน ไม่เคยได้กินเลย ปลูกทีไร ถ้าไม่ตาย ก็ไม่โต พอมาอยู่ไกลบ้านแบบนี้ รู้แล้วว่า การปลูกผักจะได้กินหรือเปล่า มันต้องใส่ใจดูแล มันถึงจะได้ผล เพราะว่านอกจากเรื่องดินฟ้าอากาศของที่นี่แล้วยังมีศัตรูตัวร้าย คือตัวทากที่หลังฝนตกจะมากันเป็นกองทัพ บางครั้งใช้ยาไปหว่านตายกันเป็นเบือ แต่ .....
บางครั้งก็อดขำตัวเองไม่ได้ว่า บ้าไปหรือเปล่า บางคืนสี่ทุ่มห้าทุ่ม ยังเอาไฟไปส่องหาจัดการกำจัดตัวทาก อารมณ์แบบว่าไปส่องจับกบจับเขียดประมาณนั้น แต่บางทีไม่ได้ไปดูวันสองวันเท่านั้นแหละต้นพริกก็เหลือแต่ตอ มันน่าเจ็บใจ แต่ก่อนไม่กล้าจัดการกำทากพวกนี้เพราะว่าสงสาร แต่ตอนนี้กลางเป็นนางมารร้ายไม่เคยปราณีทากน้อยอีกแล้ว เจอเมื่อไหร่จัดการเรียบ(โหดไปไหมเนี่ยะ )
เออ จริงๆแล้วผักที่ปลูกมันก็ใช่ว่าจะได้ผลผลิตอะไรมากมายนะ แต่ว่าเห็นแล้วมันก็มีความสุขที่ได้ดูการเจริญเติบโต ออกดอกออกผลของมัน ที่สำคัญเมล็ดพันธุ์ แม่เก็บหาให้จากสวนที่เมืองไทย พอแม่รู้ว่าเราเอามาปลูกได้มันก็พลอยทำให้แม่มีความสุขไปด้วย แล้วถ้ามันได้ผลผลิต ก็คิดว่าจะเอาไปแบ่งปันเพื่อนๆ อือ คิดแล้วมันก็มีความสุขไปอีกขั้น จริงๆมันก็เป็นเรื่องเล็กที่ทำให้คนตัวเล็กๆมีความสุข อิอิ
